Ik weet niet of jullie het uit deze blog al konden afleiden, maar de laatste tijd voel ik me niet zo goed. Het is te zeggen. Ik weet het eigenlijk niet.
Het is zo dat ik me vroeger naar mijn gevoel veel slechter voelde. We gaan niet zeggen dat we van depressie konden spreken, maar het kon me wel gebeuren dat ik soms zomaar in tranen kon uitbarsten. Tijdens het werk, tijdens het eten,... Ik herinner me het leven toen als zwaar en lastig.
Ondertussen is er heel wat veranderd. Ik woon nu vijf jaar alleen, heb een fijn sociaal leven, een goed werk,...
Ik voel me goed. En toch...
Net als vorig jaar duiken er opnieuw fysieke klachten op. Pijn in de borststreek, aanhoudende hoofdpijn, rugklachten die maar niet overgaan, slecht slapen,...
Over de oorzaak is vrijwel iedereen het eens (of toch de mensen die de moeite nemen er over na te denken): stress / spanning /...
Maar ik vraag me dan af: Hoe komt dat toch? Waar komt die onrust vandaan? Waarom kan ik niet gewoon stabiel leven en heb ik steeds zo last van die ups and downs?
Tot hiertoe heb ik steeds geweigerd er iets aan te doen omdat ik mijn leven niet opnieuw wil omgooien. En nee, dat ben ik nog steeds niet van plan. Ik ben tevreden met de dingen zoals ze zijn.
Toch wordt het steeds meer duidelijk dat er iéts moet veranderen. Bij deze beloof ik aan mezelf dat ik er wel ga over nadenken. Ik moet een paar kleine aanpassingen kunnen vinden, die er voor zorgen dat die onderliggende spanning toch wat meer draagbaar wordt.
Het kost kracht en energie om bij de oorzaak van stress en spanning te komen en vervolgens ook nog de juiste stappen te nemen om het aan te pakken. Ik wens je heel veel sterkte. Goed dat je jezelf deze belofte maakt. Liefs.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel !
VerwijderenHeel erg herkenbaar. Het zijn bij mij echt kleine dingen / veranderingen die helpen: eens nee zeggen, een paar uur niks doen (of enkel dingen die ik leuk vind), mijn wekelijkse yogales (hoewel ik daar lang niet in geloofde), een goed gesprek met een vriendin...
BeantwoordenVerwijderenHopelijk vind jij voor jezelf dingen die helpen. Zoek het vooral niet te ver is mijn ervaring.
Behalve de yoga (misschien moet ik dat toch echt maar eens proberen) pas ik het meeste al toe. Mijn enige probleem is vaak: als ik niets doe of dingen doe die ik graag doe, dan ben ik meestal alleen thuis en mis ik sociaal contact. Als ik voor de sociale contacten ga, dan is dat vaak fysiek te vermoeiend. :-) Ik probeer dus beide te doen en dat maakt natuurlijk het leven (vermoedelijk) te druk. Al blijven we streven naar een evenwicht.
VerwijderenWat goed dat je dit schrijft en het 'echt' maakt voor jezelf!
BeantwoordenVerwijderenVeel succes met het moeilijke proces!
Dankjewel. Gelukkig zijn de dipjes altijd vrij kort. Echt ongelukkig loop ik er dus zeker niet constant bij. :-)
VerwijderenSpanning kan ook ontstaan omdat bepaalde zaken gaan zoals ze gaan. Omdat je niet beter weet dat ze zo gaan. Zo werkt het bij mij meestal. Het word een soort gewoonte en daarom is het niet meer vreemd. Maar vreet het wel bergen energie. Met als gevolg: spanning op schouders en dus ook mijn hoofd.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop voor je dat je snel kunt achterhalen waar je wat aanpassingen kunt doen. Zodat je ook de rust weer vind.
Aan die spanning op de schouders wordt binnenkort gewerkt. Hopelijk met succes...
VerwijderenWat voor jou helpt zal je zelf eens moeten uittesten. Sporten, nietsdoen, schrijven, lezen dat zijn dingen die bij mij werken. En vakantie, zonder al die verplichtingen, ook natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenVakantie !
VerwijderenIk ben ondertussen 3 jaar alleen en ik voel me vrijwel gelukkig. Alleen kan ik niet meer slapen, maar echt niet hè. Ik neem al meer dan 6 maanden een slaappil. Tis te zeggen, het is niet echt een slaappil en eentje om in slaap te geraken. Hoe het komt dat ik plots niet meer kan slapen? Geen idee.
BeantwoordenVerwijderenHallo, ik gebruik sinds een tijdje magnesium en merk echt verschil in het wakker worden. De rust die ik heb zodra ik in de ochtend wakker wordt is heerlijk!
BeantwoordenVerwijderen