Foto Challenge 34/52

Bij het nemen van een foto als deze kijk ik toch uit naar de komst van mijn nieuw fototoestel. Met je gsm kan je toch nooit weergeven hoe mooi het in het echt was. Maar ongetwijfeld hebben jullie zelf ook wel kunnen genieten van prachtige luchten de voorbije dagen...

Fijn gesmurft !

 

Zag jij ook al regelmatig zo van die gepimpte bewaarbokalen passeren op allerlei blogs en/of pinterest? Ja, ik dus ook. En omdat ze zo leuk zijn, dacht ik: dat wil ik ook. :-)

Maar omdat gewoon kopiëren ook maar gewoon kopiëren is, maakte ik een smurfenvariant.

 

In tegenstelling tot de hype liet ik de smurfjes in hun originele kleuren. Ik spoot enkel de deksels van de potten in eenzelfde blauw. Smurfjes kleven en klaar ! Zo simpel dat ik het resultaat al een hele tijd vergat te bloggen.

 

 Ik bewaar er allerhande kleine knutselspullen in. 

 

 Een fijne smurfzondag allemaal !

 

Foto Challenge 33/52

Om in de lijn van deze en deze verder te gaan...

Deze keer betreft het een tweetalige wegomlegging. Dat heeft echter niet lang geduurd. Er kwam protest en de boodschap 'deviation' werd al snel deskundig weggewerkt.

Wat mij betreft gaat het toch wel een beetje te ver met die onverdraagzaamheid van tegenwoordig...

Foto Challenge 32/52

Onze kerk bij valavond...

Zo met tegenlicht heeft ze wel iets disney-achtig vind ik...

Aapjes met schwung...

 

Schwung is het bedrijfje dat een vriendin onlangs oprichtte. Zij is zo'n beetje een manusje van alles en je kan bij haar terecht voor spelen, sportinitiaties, vormingen,... Valt het op dat ik haar ken uit een vroeger verenigingsleven waarbij we ze net als ik als animator en instructor actief is? Hopelijk lukt het om met haar hier ontwikkelde talenten ook verder haar boterham te gaan verdienen. Maar ik ben er eigenlijk vrij gerust in. Kijk maar eens op haar site wat ze in haar mars heeft...

Maar goed. Ook zij kent het fenomeen van babyboom in vriendenkringen. En dus vroeg ze me of ik bij wijze van origineel babycadeau haar logo niet kon omtoveren tot knuffel.

En misschien weet u al hoe dat hier gaat. Met veel plezier. U vraagt, wij draaien. 
Hopelijk is ze blij met het resultaat.

En oja. In de staart zit natuurlijk een belletje... Het is tenslotte speelgoed hé. :-)

Als je wil kan alles...

... op voorwaarde dat het weer meezit natuurlijk.

Want ik moet zeggen, ik en mijn tuin dit jaar, het is niet zó'n grote liefde. Vele dingen zijn verregend of de zon schijnt te onregelmatig naar mijn zin waardoor niet alles groeit zoals ik het zou willen.

Hoewel niet alles een succes is, hou ik hieronder toch een kleine update van het moestuingebeuren in mijn hof.

Een jaarlijkse topper is ook deze keer weer de tomatenboom. 

De plantjes worden voor de ganse familie door mijn grootvader gekweekt, maar bij mij groeien de tomaten ieder jaar weer het beste. Tip: Als je een handvol meststof mee in het plantgat gooit, dan groeit je tomatenplant steevast uit tot serieus boompje. ;-) Van zodra de plant echter geen steun meer heeft, gaan de takken hangen. Opbinden met een koortje aan de afsluiting en probleem is opgelost. Vergeet natuurlijk niet te 'dieven', anders swingt de boom helemaal de pan uit.




 
 
Aan de voet van de boom staan een courgette en paprikaplant. Helaas is de begroeiing hier zo dicht (en mijn tuin zo compact), dat ik hier geen deftige foto kon van nemen. Misschien later van de oogst eens...

 

Een ander plan dit jaar was het per sé kweken van pompoenen. Geen grote halloweenpompoenen, maar compacte pompoentjes waar je handig mee aan de slag kan in de keuken. Hilariteit alom natuurlijk aangezien een normale pompoenplant zowat de helft van mijn gehele tuin zou innemen. Op de oprit zijn er twee smalle stroken, dus ook daar niet echt plaats. Op een gegeven moment werd zelfs geopperd om de pompoen op het dak van de garage te stationeren. Ook dat leek me echter niet zo praktisch. Het gehele pompoenverhaal werd vergeten, maar na succes met een komkommerplant in de hoogte eerder dit jaar, kocht ik toch een pompoenplant ook. De oude kerstboomemmer werd gevuld met grond en de pompoen ging erin. Drie krulstaven voor tomaten erbij en daar ging ie...

En ja. Zoals je ziet op de foto... Als alles goed gaat zal ik toch al zeker 1 pompoentje kunnen oogsten!

 

Een ander probeersel is de knolvenkel. Helaas te weinig zon denk ik (mijn tuintje is noord-oostgericht) waardoor de stengels zijn opgeschoten. Ook de selder is voorlopig geen foto waard. (Die doet het op zich wel goed, maar als je te weinig oogst, dan gaat het na een tijd ook mis.)

 

Naast de gewone paprika (die niet fotografeerbaar was, wegens verborgen onder courgette en hosta) is er ook puntpaprika. Vorig jaar zijn de paprika's nooit gekleurd. Dit jaar hoop ik vurig dat ze dat wel doen.

In een volgend verslag: hoe vergaat het de savooi en witte koolplantjes? 

(De broccoli ging er alweer uit, wegens veel bloem, maar helaas geen broccoli.)

En dan nog een noot voor mezelf voor volgend jaar: zorg voor een beter plan en vooral: zorg dat je de dingen die je kweekt ook effectief oogst en opeet. Blijkbaar vind ik voorlopig het hebben van een moestuin en daar dingen in uitproberen fijner dan de opbrengst op zich. :-)

 

Elkie's dag

Zaterdag organiseerden we een verrassingsvrijgezellendag voor vrienden van ons. Zij houden hun huwelijk bewust klein en intiem, maar dat was geen reden om daar niet iets extra voor te doen. Kortom, zowel mannen als vrouwen hadden een superleuke dag waar ik slechts een klein deeltje van zal toelichten.

Tot mijn grote vreugde is de vriendin namelijk ook zeer creatief aangelegd en een fan van de creaties van Hilde@home. Het kostte me dus niet veel moeite de andere dames te overtuigen een workshop bij haar te boeken. Wij kozen voor de juwelen met glascabochons. Een aanrader !

Aangezien we veel te geconcentreerd werkten, ben ik compleet vergeten een actie-foto te nemen. Maar ik deel wel graag mijn resultaat met jullie... Van deze namiddag zal ik nog lang kunnen nagenieten...

Dankjewel Hilde voor de super begeleiding !

Els leest een boek...

Vorig weekend (niet het voorbije, maar dat ervoor) las ik een boek. En boeken lezen, dat doe ik niet vaak. Want dan gebeurt het volgende: Els neemt een boek, Els begint te lezen en Els stopt niet meer. Nietske eten, nietske slapen, Els leest een boek...

Het weekend voor vorig weekend mocht dat. Ik was wat overstressed aan het raken en had bovendien last van een pijnlijke rug. Een boek lezen kwam dus goed uit. Even geen tijd om aan andere dingen te denken of de rug verder te forceren.

En aangezien ik het nu toch over een boek heb, kan ik het evengoed ook even over de inhoud van het boek hebben. Titel: Het ongrijpbare meisje.

Ook al las ik hem in 1 keer uit (dat duurt dan van ongeveer 13u30 tot 23u30 met hier en daar 5 minuutjes pauze om even naar de frigo te lopen en terug), ik vond het toch maar niets. Niets mis met de manier waarop heb boek geschreven was, het was vooral de inhoud die me lichtjes irriteerde. Het boek gaat over een man die zowat zijn hele leven verslingerd is aan hetzelfde meisje. Hij leert het meisje het eerst kennen als jongen van 14 en wordt verliefd. Plotseling verdwijnt het meisje uit zijn leven. En deze tendens zet zich zijn hele verdere leven voort. Hij ontmoet het meisje telkens opnieuw met een nieuwe identiteit. Zij behandelt hem meestal zeer respectloos om daarna opnieuw te verdwijnen. Telkens het meisje aandacht nodig heeft, komt ze terug. Het hele boek door noemt zij hem 'brave jongen' en hij haar 'stout meisje'. Het is pas aan het einde van hun leven dat hij haar ware identiteit weet te achterhalen.

Toen ik halfweg het boek zat, dacht ik: dit kan nu toch écht niet meer. Hoe onnozel kan je zijn om toch telkens weer jezelf weg te cijferen voor iemand die je absoluut respectloos behandelt? Op zich herken ik het fenomeen om een zwak te blijven hebben voor eenzelfde persoon, maar in mijn geval trek je daar op een gegeven moment een streep onder. En als het van mij afhangt had die man dat ook moeten doen. Al blijft er dan natuurlijk niet zoveel verhaal meer over om een boek te vullen... :-)

Hoe het eindigt, ga ik niet verklappen. Het was zonde van het leven van de man (vond ik), toch maakt het einde van het boek nog heel wat goed. 

Heb je het zelf ook gelezen, laat dan zeker een berichtje achter met wat jij er van vond. Ik ben benieuwd...

     

Btw: Ik leende het boek van mijn zus samen met enkele andere boeken. 'De eenzaamheid van de priemgetallen' las ik eerst en dat vond ik relatief ok. 'De vliegeraar' heb ik nooit uitgekregen. Dat vond ik echt geen goed boek. En nu dus 'Het ongrijpbare meisje'. Ook gemengde gevoelens. Het is dus duidelijk: mijn zus en ik, we hebben niet dezelfde boeksmaak. Hebt u zelf tips... Laat het gerust weten !

Foto Challenge 31/52

Ook hier (bijna) geen wolkje aan de lucht.

 

Zaaalig !