Laat je een berichtje achter? Dat vind ik zeer fijn...


dinsdag 5 augustus 2014

Els leest een boek...


Vorig weekend (niet het voorbije, maar dat ervoor) las ik een boek. En boeken lezen, dat doe ik niet vaak. Want dan gebeurt het volgende: Els neemt een boek, Els begint te lezen en Els stopt niet meer. Nietske eten, nietske slapen, Els leest een boek...

Het weekend voor vorig weekend mocht dat. Ik was wat overstressed aan het raken en had bovendien last van een pijnlijke rug. Een boek lezen kwam dus goed uit. Even geen tijd om aan andere dingen te denken of de rug verder te forceren.

En aangezien ik het nu toch over een boek heb, kan ik het evengoed ook even over de inhoud van het boek hebben. Titel: Het ongrijpbare meisje.
Ook al las ik hem in 1 keer uit (dat duurt dan van ongeveer 13u30 tot 23u30 met hier en daar 5 minuutjes pauze om even naar de frigo te lopen en terug), ik vond het toch maar niets. Niets mis met de manier waarop heb boek geschreven was, het was vooral de inhoud die me lichtjes irriteerde. Het boek gaat over een man die zowat zijn hele leven verslingerd is aan hetzelfde meisje. Hij leert het meisje het eerst kennen als jongen van 14 en wordt verliefd. Plotseling verdwijnt het meisje uit zijn leven. En deze tendens zet zich zijn hele verdere leven voort. Hij ontmoet het meisje telkens opnieuw met een nieuwe identiteit. Zij behandelt hem meestal zeer respectloos om daarna opnieuw te verdwijnen. Telkens het meisje aandacht nodig heeft, komt ze terug. Het hele boek door noemt zij hem 'brave jongen' en hij haar 'stout meisje'. Het is pas aan het einde van hun leven dat hij haar ware identiteit weet te achterhalen.
Toen ik halfweg het boek zat, dacht ik: dit kan nu toch écht niet meer. Hoe onnozel kan je zijn om toch telkens weer jezelf weg te cijferen voor iemand die je absoluut respectloos behandelt? Op zich herken ik het fenomeen om een zwak te blijven hebben voor eenzelfde persoon, maar in mijn geval trek je daar op een gegeven moment een streep onder. En als het van mij afhangt had die man dat ook moeten doen. Al blijft er dan natuurlijk niet zoveel verhaal meer over om een boek te vullen... :-)
Hoe het eindigt, ga ik niet verklappen. Het was zonde van het leven van de man (vond ik), toch maakt het einde van het boek nog heel wat goed. 
Heb je het zelf ook gelezen, laat dan zeker een berichtje achter met wat jij er van vond. Ik ben benieuwd...

     
Btw: Ik leende het boek van mijn zus samen met enkele andere boeken. 'De eenzaamheid van de priemgetallen' las ik eerst en dat vond ik relatief ok. 'De vliegeraar' heb ik nooit uitgekregen. Dat vond ik echt geen goed boek. En nu dus 'Het ongrijpbare meisje'. Ook gemengde gevoelens. Het is dus duidelijk: mijn zus en ik, we hebben niet dezelfde boeksmaak. Hebt u zelf tips... Laat het gerust weten !

1 opmerking:

  1. De vliegeraar vond ik een heel naar boek! Alleen maar een rot gevoel aan over gehouden. Zal eens denken over een boeken tip....

    BeantwoordenVerwijderen