Foto Challenge 39/52

Voor het eerst heb ik eens iets in ons dorp dat ik nog niet bij andere deelnemers van de challenge zag... (al heb ik niet altijd alles gelezen natuurlijk...)

Schapen !
Maar niet zomaar schapen. Ons dorp heeft namelijk ook een 'park'. U kan zich daar best een grasweide bij voorstellen met rondom een looppad en wat struikbosjes en een kleine speeltuin. En vroeger werd dat park gewoon door de groendienst onderhouden. Lag er altijd keurig mooi gemaaid bij. Tot deze zomer. Er werd in de buurt wat gewerkt, er kwamen containers, de parking kwam welig onder het onkruid te zitten en het gras ging vlot de hoogte in. Best wel wennen, dat mooie gemaaide park dat plots meer een wilde bloemen/grasweide wordt.

Maar nu september is het dus weer ander: het parkje wordt onder handen genomen door een herder met zijn kudde schapen. Ik ging vandaag even kijken en ik moet zeggen, ja, die leveren goed werk. Ook (=vooral) vanuit milieu-oogpunt ben ik helemaal voor. 
Het is een gunstige evolutie dat de mens weer wat nauwer met de natuur wil gaan samenleven. Al denk ik toch dat het nog even zoeken wordt naar een evenwicht. Dat onkruid op de parking: daar lusten die schaapjes geen pap van... :-)

Omdat ik het idee toch genegen ben (ook al is er nog verbetering aan), nog enkele fotootjes extra:

 

Mooi geweest...

Vandaag ben ik exact een week terug van vakantie. De reis ging naar Andalusië en ik heb er enorm van genoten. Misschien vertel ik er later nog eens wat meer over. 

 

De eerste week terug thuis was best wel even wennen. Om mezelf wat te helpen in de overgang tussen zalige zon en een drukker leven in België, koos ik een aangepast onderwerp om ook op de tekenacademie opnieuw in gang te raken.

 

Ik toon jullie foto en resultaat als tekening...

 

 

Niet hetzelfde, maar da's dan de artistieke vrijheid zeker?...

 

Jammer van de datum bij de foto (was ik even vergeten afzetten). Gelukkig bestaat er iets als photoshop...

 

Foto Challenge 38/52

Terug Vlaamse grond onder de voeten...

.... ook fijn !

En weg zijn we !

Jullie hadden dat waarschijnlijk nog niet door (lang leve datum van publicatie instellen), maar terwijl jullie dit lezen, vertoef ik al bijna twee weken in het zonnige Spanje. 

En voor het eerst in mijn leven, maakte ik daar een bijpassende tas bij. Gewoon voor mezelf. Omdat ik iets van een bepaalde afmeting wilde en daar geen winkels wilde voor afschuimen.

Het werd de Finch, gezien bij Fynn. Eenvoudig om te maken, maar toch zeer mooi vind ik. Ik voegde er welliswaar enkele extraatjes aan toe...

Een voorzakje onder de flap...
 

... en een extra binnenzakje voor kleinere spulletjes.

Voor mijn vakantie kocht ik ook een nieuw fototoestel. (Nikon Coolpix S9700 voor wie dat graag wil weten.) Het nieuwe toestel kreeg een bijpassend jasje om te beschermen op zijn tocht. 

Dit maakte ik zonder specifiek patroon. Gewoon het toestel opmeten, binnenzakje maken, buitenzakje maken, velcro erop, onderaan hoekjes geven, flapje ertussen en het geheel in elkaar naaien.

 
En een folietje voor het koordje van de camera om af te sluiten. In een uurtje was ik klaar...

Hopelijk heb ik op het vliegtuig de tijd gevonden om wat verder in de handleiding te lezen. Zoals jullie kunnen zien is er op fotografisch vlak nog wat verbetering mogelijk... Welliswaar is het ook al avond. Aangezien ik morgenochtend vertrek was er geen tijd meer om op daglicht te wachten... 

De effen stofjes zijn wat ruwer en kocht ik ooit op een stoffenspectakel. Ik vind ze ideaal voor tassen en hoesjes omdat ze toch wat steviger zijn dan gewoon katoen. Het bloemstofje kreeg ik ooit van vrienden cadeau in een pakket vol met fijne stofjes.

Ondertussen in de tuin...

   

Het vorige pompoenvruchtje ging kapot. Een tweede exemplaar doet het beter... Hopen dat dat zo blijft.

   

Een verjaardagscadeau waar ik lang geniet van heb...

 

Mijn eerste paprika ooit die kleur krijgt!!! Vorig jaar verdwenen ze als groen exemplaar in de spaghetti. Zou hij nu ook nog rood worden zoals het prentje op de verpakking van het zaad?

 

Courgette oogst ik extra klein voor extra veel smaak. Een topper !

 

Heeft geen uitleg nodig, het tomatenseizoen is voorbij...

 

Verbena. Krijgt volgend jaar zeker vriendjes bij want die plant doet het hier schijnbaar altijd goed.

 

Een eenzaam roosje...

 

Druiven in overvloed. (Wie graag wil weten hoe je dat aanpakt, mag me altijd mailen...)

 

Nog meer bloemen...

 

De mooi gevulde bloembakken die ik beter had gefotografeerd ná het verwijderen van de uitgedroogde examplaren. :-)

 

Een verdwaald viooltje voor het poortje van de oprit. Altijd fijn binnenkomen daar...

 

De selder werd eindelijk geoogst en schiet geluk opnieuw mooi uit.

 

Met de savooien en witte kolen wordt het denk ik niets dit jaar... 

Foto Challenge 37/52

Met een foto als deze gelooft u zeker en vast dat ik in een zeer landelijk dorp woon...
Maar is dat ook waar? ;-)

Ingekaderd en weg...

Kent u ze nog?

Eindelijk werden ze ingekaderd en afgegeven.
Om de eigen kamer met het grote bed (mijn neefje verhuist binnenkort van kamer nu zijn zusje geboren is) wat op te fleuren. Tot mijn grote verbazing was hij er heel blij mee. Verbazing want hij is nog maar net 2. Misschien kan ik hem wel wat creatieve genen meegeven in de toekomst... :-)

Snoeptaart

Voor diezelfde babyborrel werd de familie gevraagd mee te helpen aan het dessertenbuffet. En laat dessertenbuffetten nou net een familiespecialiteit zijn... :-) Zowat elk familielid heeft zijn eigen specialiteit. Ik was deze nu beginnen uittypen, maar heb gedeleted. Too much information... :-)

Zelf maakte ik een snoeptaart. Beetje bedoeld voor de kindjes, maar ook de grote mensen lustten er wel een stuk van. :-)

Het basisrecept is Sofie's Super Chocoladetaart uit het boek Goe Gebakken van Sofie Dumont.
Lekkere biscuit met een dikke laag chocomousse tussen en een laag glanzende ganache erbovenop.

Zelf werkte ik nog af met een rondje Leo's en een laagje M&M's er bovenop. De taart werd ook gepersonaliseerd (let op de gele m&m's), maar helaas was dit in werkelijkheid niet zo opvallend. 't Is echter de gedachte die telt. :-)

Smakelijk !

ps: makkelijk snijden doet deze taart natuurlijk niet, daar moet ik waarschijnlijk geen tekening bij maken. :-) 

 

Foto Challenge 36/52

Net als bij de vorige foto is ook deze weer met een nostalgisch tintje...

Als klein kind werden mijn zus en ik elke dag door mijn grootmoeder naar school gebracht. Mijn zus achterop de fiets (fietsstoeltjes bestonden toen nog niet, dat was gewoon een kussentje op de babagedrager) en ik rechtstaand op de trappers.Voor alle duidelijkheid: er werd niet gefietst. Mijn grootmoeder hield de fiets gewoon aan de hand. :-)
Maar goed, op de terugweg kwamen wij dan deze boom tegen. Een pracht van een notelaar. En aangezien de notelaar op de hoek van het weitje staat, vielen er ook wel eens noten aan de straatkant. Nog steeds vind ik dat heerlijk. Noten rapen en die dan rustig al wandelend opeten. 
Helaas zoals u ziet werd de boom enkele jaren geleden kortgewiekt. Het risico dat hij op de electriciteitskabine zou vallen was veronderstel ik te groot.
Ik vraag me dan af of het niet zou mogelijk zijn de kabine te verzetten. Dan kon ik op weg van huis naar werk en terug nog steeds noten rapen... 

Mijn eerste babyjurk

 

Onlangs werd mijn kersverse nichtje gedoopt. En dat werd gevierd met een fijne babyborrel. In de week voor het feest besefte ik plots dat ik voor mijn neefje een warm induffelpak had gemaakt, dus ook voor Sien wou ik graag een cadeau meebrengen. Het werd mijn allereerste babyjurk. Ik kan je zeggen, zo kleine kleedjes naaien, heel evident was dat toch niet... 
Maar het is gelukt ! En binnen de deadline... :-)

  Het kleedje werd gepersonaliseerd.

  Kreeg onderaan een fijn wit randje.

 

Het patroon komt uit de Knippie nr. 2 van april/mei 2013. Jurkje 5.

   
Bijpassend maakte ik nog een friemeldoek (of hoe noem je zoiets?) met vele lintjes en een belletje in.

Het stofje komt van bij Veritas, het witte boordje van bij Mercerie Mertens in Melle.

Voor wie zelf ook een kleedje uit Knippie wil maken: ik heb nu ondervonden dat die maten nogal groot uitvallen. Aangezien Sien geen kleine baby is, koos ik voor maatje 62. Toch zal ze het pas in het voorjaar kunnen dragen. Grote maatjes dus, die Knippies...

En we zijn weer vertrokken...

Ik hoop dit jaar écht te gaan bijleren in de academie. De eerste les in de nieuwe klas viel in alle geval goed mee. Jullie horen er dus zeker nog van... :-)

Foto Challenge 35/42

Alweer een nieuwe maandag en alweer geen andere blogjes tussen deze en de vorige inzending voor de foto challenge. Zal ik de komende week goed maken, want er werd hier wel wat gefabriceerd.

Maar goed, de challenge...

Voor deze week zocht ik het weer dicht bij huis. De schuinsoverburen...

Ziet u die muur? Zo'n dingen vind ik fijn...
De afdruk van een vorig huis is nog te zien. Van wie zou dat huis geweest zijn? Hoe zou het er hebben uitgezien? Wanneer en waarom werd het afgebroken?

En wat nog fijner is aan de muur, maar wat jullie helaas niet kunnen zien door de klimop, is de restant van een vroegere kapel. Ik was er al een oneindig aantal keer voorbij gelopen, tot mijn grootmoeder me wees op een kleine boogvormige overblijfsel van iets wat pleistering met een wandschildering moet zijn geweest. De achterwand van de binnenafwerking van een kapel. Ik vermoed dat die dan van na het huis moet zijn geweest. De kapel is er niet meer, maar elke keer als ik het overblijfsel zie (soms wordt de klimop gesnoeid), ben ik toch blij dat ik weet heb van zo'n klein detail uit vervlogen tijd. Daar hou ik van... :-)